პატარა ბიჭი კახეთიდან ფქვილით დატვირთულ მანქანას გამოყვა, პატრიარქმა კი გაზარდა – პატარა ბიჭი გაიზარდა და ის ახლა მსოფლიოში ცნობილი მომღერალია…

წარ­მა­ტე­ბუ­ლი სა­ო­პე­რო მომ­ღერ­ლის და­ვით სუმ­ბა­ძის ცხოვ­რე­ბა და მოღ­ვა­წე­ო­ბა ზღა­პარს უფრო ჰგავს. იგი ბევ­რის­თვის იმის მა­გა­ლი­თია, თუ რო­გორ არ უნდა შე­უ­შინ­დეს ადა­მი­ა­ნი დაბ­რკო­ლე­ბებს, მიზ­ნის­კენ მი­მა­ვალ გზა­ზე. და­ვით სუმ­ბა­ძე წარ­მო­შო­ბით თე­ლა­ვის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ვარ­დი­სუბ­ნი­დან არის… მან ბევ­რი იბ­რძო­ლა, რომ დღეს მსოფ­ლი­ო­ში წარ­მა­ტე­ბუ­ლი სა­ო­პე­რო მომ­ღე­რა­ლი ყო­ფი­ლი­ყო. ამ­ჟა­მად საფ­რან­გეთ­ში მოღ­ვა­წე­ობს და მის სა­ო­ცარ ის­ტო­რი­ას AMBEBI.GE-სთან ჰყვე­ბა:

გვი­ამ­ბეთ თვენს ბავ­შვო­ბა­ზე?

არა­ერ­თხელ მაქვს მო­ყო­ლი­ლი ჩემი ბავ­შვო­ბის შე­სა­ხებ და ვფიქ­რობ, ამის გა­მე­ო­რე­ბა კი­დევ ბევ­რჯერ სი­ა­მოვ­ნე­ბით მო­მი­წევს, რათა ჩემი გა­მოც­დი­ლე­ბა მო­მა­ვა­ლი თა­ო­ბე­ბის­თვის სა­მა­გა­ლი­თო იყოს. რო­გორც ხე­ლო­ვა­ნი ადა­მი­ა­ნე­ბის უმე­ტეს ნა­წილს, არც მე მქონ­და დალ­ხე­ნი­ლი და ია-ვარ­დით მო­ფე­ნი­ლი გზა! სიმ­ღე­რა ძა­ლი­ან პა­ტა­რა ასა­კი­დან შე­მიყ­ვარ­და და შემ­დეგ იყო საკ­მა­ოდ დიდი სირ­თუ­ლე­ე­ბი იმის­თვის, რომ მეს­წავ­ლა და მი­მეღ­წია ჩემი მიზ­ნის­თვის, რა­საც სა­ერ­თა­შო­რი­სო მომ­ღერ­ლის კა­რი­ე­რა ქვია..

თუ არ ვცდე­ბი, მამა სიმ­ღე­რას გიშ­ლი­დათ, ეს პრო­ფე­სია არ სურ­და…

არა, ასე არ იყო… მამა ხელს მიშ­ლი­და, რომ დე­და­ქა­ლაქ­ში სას­წავ­ლებ­ლად მარ­ტო წა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი, რად­გან 90-იანი წლე­ბი იყო და თბი­ლი­სი რის­კე­ბით სავ­სე ქა­ლა­ქად ით­ვლე­ბო­და. ისე კი მა­მას დე­დას­თან ერ­თად სურ­და, რომ გავმხდა­რი­ყა­ვი ის, ვინც დღეს ვარ…

მშობ­ლი­უ­რი კა­ხე­თი­დან თბი­ლის­ში პუ­რის ფქვი­ლით დატ­ვირ­თულ მან­ქა­ნას რა­ტომ გა­მო­ყე­ვით?

დიახ, ნამ­დვი­ლად ასე იყო, რად­გან გზის თან­ხაც კი არ მქონ­და, რომ დე­და­ქა­ლაქ­ში სწავ­ლის გა­საგ­რძე­ლებ­ლად ჩა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი. ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს ვი­ღაც კე­თილ­მა კაც­მა პუ­რის ფქვი­ლით დატ­ვირ­თულ მან­ქა­ნას გა­მო­მა­ყო­ლა. ახლა ღი­მი­ლით მახ­სენ­დე­ბა ის მოგ­ზა­უ­რო­ბა, თბი­ლის­ში ჩა­მო­სუ­ლი სულ მთლად თეთ­რი ვი­ყა­ვი, ფქვილ­ში ამოვ­ლე­ბუ­ლი…

უწ­მინ­დეს­თან მოხ­ვედ­რა სას­წა­უ­ლი იყო, რა­მაც ჩემი დე­და­ქა­ლაქ­ში სას­წავ­ლებ­ლად გად­მოს­ვლა სა­ბო­ლო­ოდ გა­და­წყვი­ტა. და­უ­ვი­წყა­რია მას­თან გა­ტა­რე­ბუ­ლი 10 წელი, რა პე­რი­ოდ­შიც საკ­მა­ოდ სე­რი­ო­ზულ წარ­მა­ტე­ბებს მი­ვაღ­წიე… მე­ო­რე მა­მა­სა­ვით მყავ­და! საკ­ვე­ბით, მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი და სუ­ლი­ე­რი თვალ­საზ­რი­სით. მისი ნა­ჩუ­ქა­რი 3500 ევ­რო­ი­ა­ნი მარ­კო ლუ­ჩის პალ­ტო დღე­საც მაქვს…

დიახ… “და­ვი­ღა­ლე უფა­ლო” და “უფა­ლო შე­მი­წყა­ლენ” ბო­ბოყ­ვა­თის რე­ზი­დენ­ცი­ა­ში მე და­მა­წე­რი­ნა. მკარ­ნა­ხობ­და ნო­ტებს და მე ფურ­ცელ­ზე ვწერ­დი …

ალ­ბათ თქვენს შვილს ილია მის პა­ტივ­სა­ცე­მად და­არ­ქვით…

ჩემს შვილ უწ­მი­დეს­მა სა­ხე­ლი თა­ვად და­არ­ქვა… ბავ­შვი რომ და­ი­ბა­და, და­ვუ­რე­კე, რომ კარ­გი სი­ახ­ლე მე­უ­წყე­ბი­ნა და იმის გამო, რომ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში იყო მი­უნ­ხენ­ში, თან­მხლებ­მა პირ­მა მი­თხრა, რომ იმ წუთ­ში სა­უ­ბარს ვერ შეძ­ლებ­და და აუ­ცი­ლებ­ლად და­მი­რე­კავ­და. ერთი კვი­რის შემ­დეგ რე­კავს უწ­მინ­დე­სი, რო­დე­საც მის ზარს უკვე აღარც კი ვე­ლო­დი და მე­კი­თხე­ბა ყვე­ლა­ფერს: ბავ­შვის სიგ­რძეს, სი­გა­ნეს, წო­ნას, დე­დის ჯან­მრთე­ლო­ბას და შემ­დეგ მკი­თხა, ბავ­შვს რას ვარ­ქმევ­დი. მე ვუ­თხა­რი, რომ ორი სა­ხე­ლი მქონ­და შერ­ჩე­უ­ლი – ნოე და ილია და რო­მელ­ზეც მა­კურ­თხებ­და, იმას და­ვარ­ქმევ­დი. მან თქვა, ღმერ­თმა და­ლო­ცოს პა­ტა­რა ილი­აო. – ისევ თქვენს საქ­მი­ა­ნო­ბას რომ და­ვუბ­რუნ­დეთ, რო­გორ და­ი­წყო სამ­შობ­ლო­ში წარ­მა­ტე­ბე­ბი? კონ­სერ­ვა­ტო­რი­ის დამ­თავ­რე­ბის­თა­ნა­ვე თბი­ლი­სის ოპე­რის თე­ატ­რში, ოპე­რა “და­ის­ში” არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი დე­ბი­უ­ტი მქონ­და, სა­დაც მალ­ხა­ზის მთა­ვა­რი პარ­ტია შე­ვას­რუ­ლე. შემ­დეგ სტა­ჟი­რე­ბა გა­ვი­ა­რე ოდე­სის ოპე­რის თე­ატ­რში, სა­დაც ძა­ლი­ან დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა მი­ვი­ღე… რო­გორ აე­წყო სა­ერ­თა­შო­რი­სო წარ­მა­ტე­ბუ­ლი კა­რი­ე­რა? გა­სა­კე­თე­ბე­ლი კი­დევ ბევ­რია! თუმ­ცა შე­მიძ­ლია გი­თხრათ ის, რომ გარ­კვე­ულ წარ­მა­ტე­ბებს მი­ვაღ­წიე! მქონ­და არა­ერ­თი სპექ­ტაკ­ლი ბორ­დოს სა­ო­პე­რო თე­ატ­რში, სა­დაც საკ­მა­ოდ დიდი წარ­მა­ტე­ბე­ბით გა­მოვ­დი­ვარ დღემ­დე. 2015-2016 წლებ­ში, ანუ ორი წელი ზე­დი­ზედ რო­ბერტ მა­სა­დის სა­ერ­თა­შო­რი­სო სა­ო­პე­რო კონ­კურ­სის ლა­უ­რი­ა­ტი გავ­ხდი. ჩავ­წე­რე ალ­ბო­მი, სა­დაც შე­სუ­ლია 10 იტა­ლი­უ­რი, ფრან­გუ­ლი, რუ­სუ­ლი და ქარ­თუ­ლი სიმ­ღე­რე­ბიც… ბედ­ნი­ე­რი ვარ, რომ ამ ალ­ბომ­ში ბი­ძა­ჩე­მის, ძა­ლი­ან ცნო­ბი­ლი კომ­პო­ზი­ტო­რის, ნუგ­ზარ სუმ­ბა­ძე-თუ­შიშ­ვი­ლის სიმ­ღე­რაა შე­სუ­ლი. საკ­მა­ოდ ბევ­რი სოლო კონ­ცერ­ტე­ბი მაქვს, რაც ძა­ლი­ან და­მეხ­მა­რა იმა­ში, რომ ჩემი ნი­ჭის, ხმის და შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის რე­ა­ლი­ზე­ბა მო­მეხ­დი­ნა… მყავს ახა­ლი აგენ­ტი და მეტი წარ­მა­ტე­ბე­ბის­თვის საკ­მა­ოდ სე­რი­ო­ზუ­ლი გეგ­მე­ბი მაქვს. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, კა­რი­ე­რა­ში ტემ­პის დაგ­დე­ბა უკუს­ვლას ნიშ­ნავს, რის უფ­ლე­ბა­საც ჩემს თავს არ მივ­ცემ!